بررسی تغییرات محتوای پروتئین، پلی فنل اکسیداز و لیزین در رقمهای حساس و مقاوم به قارچ فوزاریوم در گندم نان طی مرگ برنامهریزی شده در اثر تیمار با اسید سالیسیلیک

گندم یکی از عوامل مهم در زنجیره غذایی میباشد که تحت تاثیر انواع تنش های مختلف محیطی میباشد. مرگ برنامه ریزیشده سلول یک روند طبیعی در تکامل و تمایز بافت های گیاهی می باشد و منجر به مقاومت در برابر عوامل محیطی تنش زا مانند پاتوژن می شود. مطالعه محتوای پروتئین، آنزیم های آنتی اکسیدان مرتبط با مقاومت در برابر پاتوژن که منجر به فعالیت های بیوشیمیایی از جمله سنتز سوبستراهایی مانند اسید سالیسیلیک میباشد، یک امر مهم می باشد و از آنجایی که سالیسیلیک اسید یک مولکول علامت دهی کلیدی در مقاومت به بیماریهای القا شونده توسط پاتوژن می باشد، بنابراین آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. به این منظور دو رقم چمران (مقاوم به فوزاریوم) و فلات (حساس به فوزاریوم) با اسید سالیسیلیک در غلظت های 2.5، 5، 10 میلی مولار تیمار شد و نمونه برداری 0، 8 و 12 ساعت بعد از تیمار انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان پروتئین کل، پلی فنل اکسیداز و لیزین در هر دو رقم با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک افزایش یافته است، اما میزان افزایش در رقم مقاومچمران بیشتر از رقم حساس فلات بود، بطوریکه اثر متقابل رقم، غلظت اسید سالیسیلیک و زمان در مورد محتوای پروتئین در سطح احتمال (P≤0.05) و در پلی فنل اکسیداز و لیزین در سطح احتمال (P≤0.01) معنی دار شد.

کلیدواژه ها:

مرگ برنامه ریزی شده سلولی ، اسید سالیسیلیک ، محتوای پروتئین ، پلی فنل اکسیداز ، لیزین