اثر پرایمینگ بر ویژگی های مورفولوژیک، پرولین، کربوهیدرات و درصد اسانس ریحان در شرایط تنش شوری

پرایمینگ بذر، تکنیکی است که باعث بهبود استقرار گیاهچه در محیط می شود، به خصوص هنگامی که کاشت درشرایط نامطلوب صورت میگیرد. به منظور بررسی اثر پرایمینگ بر ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک ریحان درشرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتیدانشگاه علمی کاربردی علی آباد کمین در سال 1389 به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل پنج سطح شوری0 و 2 و 4 و 6 و 8 دسیزیمنس برمتر و سه سطح تیمار هیدروپرایم ( 16 ساعت) و اسموپرایم ( 2- بار، 16 ساعت) وبدون پرایم اعمال گردید. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف پرایمینگ تفاوت معنیدار از نظر آماری بود و طول ریشه،طول ساقه، طول گیاه، وزن تر ریشه، وزن تر ساقه، وزن تر گیاه و وزن خشک گیاه روند کاهشی داشت و کمترینمربوط به تیمار اسموپرایم و بیشترین مربوط به تیمار هیدروپرایم بود. گیاه ریحان، گیاهی حساس به شوری است که باافزایش سطوح تنش طول ریشه، طول ساقه، وزن خشک گیاه، وزن تر ریشه، وزن تر ساقه و وزن تر گیاه، مقدار پتاسیمو خاکستر کاهش یافتند و مقدار پرولین، کربوهیدرات، اسانس و سدیم افزایش یافتند. با افزایش شدت تنش درصداسانس در گیاه ریحان افزایش یافت و اسموپرایم نسبت به هیدروپرایم تاثیر مؤثرتری بر افزایش اسانس داشت.پرایمینگ اثرات سوء تنش را کاهش داد و هیدروپرایم نسبت به اسموپرایم اثر مؤثرتری بر صفات مورفولوژی (ارتفاع،وزن تر و خشک، درصد و سرعت جوانه زنی) داشت.این گیاه در هنگام مواجه با تنش شوری، مکانیزم تنظیم اسمزی را با افزایش تجمع پرولین و کربوهیدرات به کار گرفتهو از این طریق شرایط تنش را تا حدی تحمل کرد.

کلیدواژه ها:

پرایمینگ ، ریحان ، پرولین ، درصد اسانس ، تنش شوری