بررسی تطبیق پذیری اصول و معیارهای شهرسازی نوین و رویکرد برنامه ریزی طراحی محور و ارائه چارچوبی نظری_تحلیلی

امروزه عمدتا به دلیل ایجادبحران کیفیت درمحیطهای شهری وعدم توفیق بسیاری ازبرنامه های توسعه شهری رویکرد برنامه ریزی طراحی محور عنوان میگردد که هدف آن تعامل میان اهداف طراحانه و برنامه ریزانه و هماهنگی آنها دریک راستا است ازدهه 80 که توسط پایداربه مهمترین پارادایم موجود درشهرسازی تبیین میشود نیز اکثرنظری ها به نوعی به آن اشاره می کنند که شهرسازی نوین رشدهوشمند روستا ـ شهر وغیره ازآن جمله اند شهرسازی نوین که درپاسخ به محلات ناپایدار به وجود آمده به عنوان رویکردی جدید درشهرسازی طیفی کامل ازبرنامه ریزی و طراحی شهری تامعماری رادرنظر میگیرد به نظر می رسد که اصول مطرح شده دراین رویکرد رابطه تنگاتنگی با معیارهای پایداری برنامه ریزی طراحی محور و به تبع آن کیفیت محیط داشته باشند این نوشتار با دیدگاه اثباتی اکتشافی به بررسی تطبیق پذیری این موضوع و نهایتا به ارایه مدلی ازارتباط چندسویه این دورویکرد باهم و باپایداری شهری می پردازد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی طراحی محور ، شهرسازی نوین ، پایداری ، کیفیت محیط