ارزیابی کارایی خطوط اتوبوسرانی شهر مشهد با مدل تحلیل پوششی داده ها (DEA)، (نمونه موردی خطوط پایانه مصلی)

از دیرباز نقش حمل و نقل شهری در توسعه و رشد شهرها قابل توجه بوده است، بر این اساس یکی ازعوامل مهم شهرنشینی و گسترش و رشد شهرها، دسترسی مناسب به سیستم های حمل ونقل بوده است درواقع سیستم حمل ونقل کارا یکی از دلایل رشد وتوسعه کشورهاست بنابرای ارزیابی کارایی سیستم حملونقل بویژه حمل ونقل شهری از اهمیت خاصی برخوردار است در ایی مقاله کارایی خطوط اتوبوسرانی پایانهمصلی مشهد با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها، مورد ارزیابی قرار گرفته است در ابتدا 4 متغییر ورودیو 2 متغییر خروجی انتخاب شده اند، که ارزیابی ها براساس آنها انجام شده است ابتدا با مدل بنازدهی ثابت ومتغییر نسبت به مقیاس کارا بودن و ناکارا بودن خطوط و مقادیر کارایی آن ها مشخص شده است، در مرحلهبعد برای مناطق ناکارا مناطق الگو و مقادیر بهینه درنظر گرفته شده است در مرحله بعد اقدام به رتبه بندیماطق شده است از نتایج قابل توجه، کارایی 100 درصدی خطوط با مدل بازدهی متغییر نسبت به مقیاس وکارایی 83 درصدی خطوط با مدل بازدهی بابت نسبت به مقیاس و می باشد، همچنین در رتبه بندی خطوطهم مشاهده می شود که دو خط 25 و 28،1 که تحت نظارب بخنش خصوصنی هسنتند از بیشترین کاراییبرخودار بودند و بهتری عملکرد را داشته اند.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده ها ، ارزیابی ، کارایی ، خطوط اتوبوسرانی ، شهرمشهد