بررسی تأثیر مالکیت مسکن در توان مشارکت زنان در ایجاد کاربریهای عمومی شهری (مطالعه موردی: سنندج)

مسکن بزرگترین سرمایه خانواده ها به خصوص در کشورهای جهان سوم را تشکیل میدهد. از آنجایی که هر منبع اقتصادی با خود قدرت اجتماعی و سیاسی را به همراه می آورد، داشتن مسکن و مالکیت آن نیز مزایای زیادی را به همراه دارد. این مزایا زمانی پررنگتر میشود که به گروهی از افراد جامعه تعلق بگیرد که زمانی از آن مزایا بی بهره بوده اند و این گروه همان زنان هستند که درصد مالکیت مسکن برای آنها نرخ بسیار پایینی را به نسبت مردان نشان میدهد. با توجه به اهمیت این موضوع برای زنان، در این پژوهش تأثیر مالکیت مسکن بر توان مشارکت زنان در ایجاد کابریهای عمومی شهری را بررسی کرده ایم. پژوهش به لحاظ ماهیت از نوع توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف از نوع کاربردی میباشد. روش جمعآوری داده با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای و همینطور تحقیقات میدانی (استفاده از پرسشنامه) میباشد. جامعه آماری در این پژوهش زنان سنندجی میباشد که سابقا مالکیت مسکن نداشته، اما در چند سال اخیر مالک مسکن شده اند. در تجزیه و تحلیل یافته ها نیز از روش همبستگی و آزمون کندال استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که بین مالکیت مسکن و مشارکت زنان در ایجاد کاربریهای عمومی شهری رابطه مستقیم و مثبتی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مالکیت مسکن ، زنان ، مشارکت ، کاربریهای عمومی ، سنندج