جایگاه اکوتوریسم در مدیریت توسعه پایدار روستایی

اکوتوریسم فعالیتی دوستدار محیط زیست، غیرمخرب، سودآور، اشتغالزا و دارای ماهیتی مردمی در راستای حفاظت از مناطق ومنابع طبیعی است. اکوتوریسم به عنوان شاخه ای از گردشگری دوران پست مدرنیسم در جهت شناخت این مواریث ماندگار، دردهه های اخیر به دنبال توسعه فرهنگی، احیا و حفاظت از منابع طبیعی از اهمیت دو چندان برخوردار شده است. دانش اکوتوریسمیا گردشگری طبیعت به عنوان یکی از پرجاذبه ترین و در عین حال پرمنفعت ترین علوم وابسته به منابع طبیعی و محیط زیستتلقی می شود که هنوز در ایران به طور جدی بدان پرداخته نشده است. یکی از راهبردهایی که اخیرا مورد توجه قرارگرفته و نتایجمثبت هم به همراه داشته است توسعه گردشگری درنواحی روستایی است و از آنجایی که بخش اعظم مشکلات عقب ماندگی وتوسعه نیافتگی روستایی نیز به فقدان این صنعت بر میگردد گردشگری روستایی با حل مسائل و مشکلات می تواند به توسعهروستایی کمک نماید. در این پژوهش با بیان مفهوم اکوتوریسم پایدار و معرفی الگویی برای آن، به تحلیل جایگاه اکوتوریسم درتوسعه پایدار روستایی پرداخته شده است و در این راستا به بررسی و شناسایی جنبه های مختلف مثبت و منفی اقتصادی،فرهنگی، سیاسی، زیست محیطی و ... تاثیر گذار بر توسعه اکوتوریسم روستایی در جهت دستیابی به توسعه پایدار می پردازد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، گردشگری روستایی ، توسعه روستایی