ارزیابی عملکرد بیمارستان ها در شرایط زلزله با استفاده از Spatial Analysis و فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP نمونه موردی شهر تهران

درمیان حوادث وبلایای طبیعی زلزله به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن یکی ازمخرب ترین این بلایا به شمار میرود شهرتهران باجمعیتی درحدود 7/8میلیون نفر دارای توان لرزه ای بالا و باگسلهای فعال و متعدد است یکی ازکاربریهای موثر درکاهش اسیبهای ناشی اززلزله بیمارستانها میب اشد بیمارستانها مشکلات متعددی درزمینه موقعیت و مکان قرارگیری شان دارند که میتواند درشرایط بحران نقش مهم و حیاتی این مراکز را کاهش دهد تاکنون مطالعات انجام شده درارتباط با بیمارستانها درشرایط زلزله جامع نبوده و هریک ازآنها به بررسی بخشی ازمسائل آن پرداخته اند لذا دراین مقاله معیارهای تعین کننده درکارایی بیمارستانها درشرایط عادی و بحران زلزله مشخص و سپس این معیارها بایکدیگر تلفیق و بیمارستانها براساس آنها ارزیابی شده اند نتایج حاصل ازاین تلفیق باوضع موجود بیمارستان ها مقایسه شده و شرایط هریک ازبیمارستانها برای رویارویی بازلزله مشخص شده است این تحقیق ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش توصیفی تحلیلی است روش جمع اوری داده ها اسنادی کتابخانه ای می باشد روش تجزیه و تحلیل داده ها برای وزن دهی به معیارها فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP بوده و ابزار تحلیل GISو نوار ابزار Spatial Analysis است یافته های پژوهش شامل ارزیابی وضعیت استقرار بیمارستانهای شهر تهران باتوجه به معیارهای همجواری مکانی و دسترسی درشرایط عادی و بحران و تحلیل بیمارستانها براساس این پهنه ها می باشد نتایج نشان میدهد نزدیک به نیمی ازبیمارستانهای تهران درپهنه های نامناسب مکان یابی شده اند که درصورت عدم مقاوم سازی نمی توانند نقش حیاتی خود را درزمان بحران ایفا نمایند براین اساس بیمارستانها می بایست متناسب با وضعیت پهنه ای که درآن واقع شده اند ت جهیز و دربرابر زلزله مقاوم گردند

کلیدواژه ها:

عملکرد بیمارستان ، تحلیل فضایی ، همجواری ، زلزله ، AHP