تاثیرحکایت هاى مثنوى برادبیات کودکان ونوجوانان

بدون تردید تنها مسیری که میتواند بشریت را به سوی انسانیت سوق دهد و منجر به ایجاد تفاهم و محبت در بین افراد جوامع گردد، تربیت وآموزش فرهنگ صحیح است. حتی میتوان گفت آنچه بشر امروز به آن نیاز دارد، تحصیل در رشته های گوناگون علمی و صنایع نیست؛ بلکهآموزش فرهنگ و تربیت انسانی است. در تمام ادوار و به خصوص عصر حاضر، آنچه برای تعالی بشر لازم به نظر می رسد، فرهنگی مبتنی برصفات نیک انسانی، و تربیت نسلی است، که تنها در جهت منافع شخصی خویش گام برندارند و دغدغه ایشان چیزی فراتر از «خود» و «منفعت شخصی» باشد. ترقی فرهنگ، باید در راستای رسیدن به نوعدوستی و محبت و انسانیت باشد. اما برای رسیدن به چنین بینشی، تنها شناختن فرهنگ غنی دیروزمان کافی نیست؛ بلکه هدف اصلی، پیوند دادن ارزشهای انسانی گذشته، با حیات کنونی، و در نهایت ساختن فردایی بهتر است.پر واضح است که ساختن آینده ای نویدبخش در گرو تربیت کودکان است؛ بنابراین خوشبختی یک جامعه، ارتباط مستقیم به میزان توجه آنجامعه، به آموزش فرزندان دارد. یکی از مهمترین راههای ایجاد شرایط مناسب برای رشد فکری و فرهنگی کودکان و نوجوانان، نهادینه کردنعادت به مطالعه است. مطالعه متون و کتابهایی که برمبنای روحیات و مراحل رشد کودک و نوجوان نوشته شده باشد، می تواند ایشان را بهسمت شناخت و آگاهی از خود و جهان پیرامون سوق دهد. بحث و گفتگو در مورد آثار ادبی خوب، و آشنا کردن نسل جدید با آثار ارزشمندپیشینیان، می تواند زمینه ساز علاقه مندی کودکان و نوجوانان به مطالعه، و موجب موفقیت های فردی و اجتماعی آنها در جامعه شود.

کلیدواژه ها:

مثنوی ، ادبیات عرفانی ، ادبیات کودکان و نوجوانان ، حکایت ، بازنویسی