بررسی تاثیر تکنیک های پیش پردازش در افزایش دقت تناظریابی عکسی

عملیات تناظریابی عکسی (Image Matching) در تولید مدل رقومی زمین (DTM) همواره با مشکلات و تنگناهایی مواجه بوده است. برای حل مسئله تناظریابی، الگوریتم ها و روشهای متنوعی پیشنهاد گردیده است اما عواملی از قبیل اختلاف شیب سطوح شیء اختلاف در موقعیت و حالت دوربین در دو لحظه عکسبرداری، شرایط روشنایی، انعکاس و غیره تا حد قابل توجهی شباهت دو عکس را مخدوش می نماید بطوریکه دستیابی به نقاط متناظر را دچار اشکال می کند. به منظور اطمینان بیشتر به عملیات تناظریابی و کاهش تناظریابی اشتباه (Miss Matching) تکنیگهای پیش پردازش ( Preprocessing) می تواند راهگشا باشد. با اعمال تکنیکهای پیش پردازش می توان تا حد قابل توجهی دقت عملیات تناظریابی و در نتیجه دقت تولید DTM را افزایش داد. در این مقاله تکنیکهای پیش پردازش را مورد بررسی قرار می دهیم این تکنیکها با روشهای مختلفی امکانپذیر می باشد روشهای مذکور ممکن است در حیطه مکان، حیطه فرکانس و یا تصحیحاتی روی هیستوگرام داده های عکسی باشد که به تفکیک روی آنها بحث گردیده و نتایج حاصل از اعمال این روشها بر دقت عملیات تناظر یابی بررسی می گردد. نتایج حاصل از این مقاله نشان می دهد که اعمال روشهای پردازش تصویر که در آنها هیستوگرام تصاویر اصلاح می گردد تاثیر مثبتی بر نتایج عملیات تناظریابی می گذارد ولی روش برازش چند جمله ای به پروفیلهای عکسی نتایج مطلوبی ارائه نمی دهد. همچنین روش فیلتر بالاگذر با توجه به محتوای عکس و ابعاد پیکسل می تواند مفید واقع گردد. روش فیلتر همومورفیک نیز برای تصاویری که در شرایط متفاوت برداشته شده اند در بهبود نتایج تناظریابی مناسب بنظر می رسد.

کلیدواژه ها:

تناظریابی عکسی ، پیش پردازش ، پردازش تصویر