تاثیر افزایش دبی جریان مایع جاذب و غلظت نانوسیال دی اکسید تیتانیوم /آب بر فلاکس جذب و درصدحذف کربن دی اکسید از هوا در غشای الیاف توخالی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 662
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
STCONF01_045
تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1394
چکیده مقاله:
نانوسیال ها به عنوان حلال جداسازی جایگزین بسیار مناسبی برای حلال های شیمیایی معمول جهت حذف گاز های اسیدی به ویژه در صنایع شیرین سازی خواهد بود. تلفیق فرآیند جداسازی توسط غشا و کاربرد نانوسیال ها به عنوان حلال و جاذب در فرآیند جذب دی اکسید کربن از اهداف این طرح بوده است، از طرفی فرآیند های غشایی مزایای زیادی به لحاظ مصرف انرژی و هزینه، سادگی فرآیند و فضای مورد نیاز نسبت به سایر روش ها دارند. در این طرح فلاکس جذب و حذف دی اکسید کربن با استفاده از نانوسیالات TiO2 و به کمک غشای احیاف تو خالی پلی پروپیلن (PP) به طریق تجربی مورد بررسی قرار می گیرد. عواملی همچون دبی های متفاوت ورودی مایع و گاز، ترکیب درصد ورودی دی اکسید کربن، دمای مایع، میزان درصد وزنی نانو نانوذرات و هم چنین اثر اندازه نانوذرات در میزان جداسازی مورد بررسی قرار می گیرد. ،باافزایش دبی مایع جاذب، شاهد افزایش درصد حذف کرین دی اکسید و فلاکس جذب نسبت به آب مقطر بودیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نیما خوارزمی
گروه مهندسی شیمی، واحد ماهشهر، دانشگاه آزاد اسلامی ماهشهر، ایران
احمد آذری
استادیاردانشگاه خلیج فارس،بوشهر
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :