ارزیابی عملکرد لرزه ای قاب های بتنی دارای جداساز در پایه تحت زلزله های دور و نزدیک

استفاده از جداگرهای لرزه ای روش منحصر به فردی برای مصون سازی سازه های ساختمانی و غیرساختمانی در برابر زلزله است. در این روش بدون افزایش سختی ساختمان و تبدیل آن به سامانه صلب، که علاوه بر افزایش شتاب طبقات و مشکل بودن اجرای عملی آن، احتمال آسیب دیدن وسایل حساس درون آن را کاهش نمی دهد، ونیز بدون افزایش شکل پذیری ساختمان ،که به عناصر و اتصالات ساختمان اجازه می دهد با ایجاد تغییر شکل های پلاستیک ، انرژی زمین لرزه را مستهلک کنند. در این تحقیق تاثیر جداسازهای لرزه ای در قاب های بتنی در پایه سازه در حوزه دور و نزدیک زلزله مورد مطالعه قرار گرفته است، بدین منظور از سه مدل ساختمانی 3، 8 و 15 طبقه استفاده شده و در هریک از مدل ها یکبار سازه بدون جداساز و بار دیگز همان سازه با جداساز فرض شده است و تحت زلزله های حوزه دور و نزدیک گسل تحلیل شده اند. سازه ها با استفاده از مبحث نهم ویرایش 1392[1] و استاندارد 2800 ویرایش چهارم[2] و به کمک تحلیل طیفی طراحی شده اند. سطح عملکرد مدل ها به کمک تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی محاسبه شده است. از جداسازهای هسته سربی در بهبود رفتار سازه ها در برابر نیروی زلزله استفاده شده است. جداسازها به کمک نشریه 524[3] طراحی گردیده است. با توجه به نتایج می توان گفت در سازه های بدون جداساز سطح عملکرد ایمنی جانی ارضا نمی شود، ولی در سازه های جداسازی شده عملکرد سازه قابل قبول می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل دینامیکی غیرخطی ، جداساز هسته سربی ، زلزله حوزه دور و نزدیک ، عملکرد لرزه ای ،