مدل سازی فازی زمان بندی کارکنان هواپیما و حل آن با الگوریتم بهینه سازی ذرات انبوه

مساله زمان بندی کارکنان هواپیما از مهم ترین مسائل در حوزه تحقیق در عملیات به شمار می رود و به طور عمومی شامل تخصی ص گروه های کارکنان به سفرهایی است که می بایست طبق برنامه زمان بندی از پیش تعیین شده ای، توسط ناوگان موجود پوشش دادهشوند، به طوری که هزینه های مربوط به تخصیص کارکنان به سفرها، کمینه شود. مسئله زمان بندی کارکنان به دو فاز کلی تقسیم می شود. در فاز اول، تمام سفرهای رفت و برگشتی که شروع و خاتمه آنها در محل استقرار کارکنان است، تحت عنوان مجموعه ماموریتها تعیین می شود. در فاز دوم به دلیل عدم قطعیت در انجام پرواز به دلایلی از قبیل وضعیت جوی آب و هوا، حضور یا غیبت کارکنان هواپیما، خرابی ناگهانی هواپیما و بسیاری عوامل دیگر، با استفاده از رویکرد مجموعه های فازی به مدلسازی مسئله که خواهان تخصیص بهینه کارکنانبه سفرهاست می پردازیم. استفاده از تئوری مجموعه های فازی در این مسئله شرایط واقعی تری برای زمان بندی کارکنان هواپیما ایجاد می کند. در حل مسئله زمان بندی کارکنان هواپیما با توجه به قرار گرفتن در گروه مسائل NP-hard ، به استفاده از الگوریتم بهینه سازی ذرات انبوه به برای حل مساله مورد پژوهش پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

زمان بندی کارکنان هواپیما ، عدم قطعیت پرواز ، مدلسازی فازی ، بهینه سازی ذرات انبوه