جرم گزارش خلاف واقع در نظام کیفری ایران

پژوهش حاضر به بررسی تحلیل حقوقی وجرم شناختی بر جرم گزارش خلاف واقع در قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران می پردازد. در قانون مجازات اسلامی مشابه این جرم نیز وجود دارد. لیکن ازآنجائی که نیروهای مسلح کشور جمهوری اسلامی ایران وظیفه مهم دفاع ازانقلاب وتمامیت ارضی و برقراری نظم و امنیت در داخل کشور را برعهده دارند دارد و می توانند مرتکب جرم فوق الذکرشوند یکی در ارتباط با انجام وظایف خاص نظامی و دیگری درراستای انجام وظایفی که به عنوان ضابط دادگستری برعهده آنها می باشد. درهرصورت ارتکاب این جرم می تواند آثار زیانباری را برای کشور و مردم به دنبال داشته باشد لذا قانونگذار مجازات شدید برای مرتکبین مقرر نموده است. این جرم با جرائمی همچون شهادت دروغ و صدور تصدیق نامه های خلاف و جعل مشابهت هایی دارد. در سیستم حقوقی مابه جرم مذکور درمنابع فقهی (قرآن وسنت) توجه خاصی گردیده وعلاوه بر مجازات های قانونی مجازات های اخروی نیز تعیین شده است. باتوجه به اصل 172 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران رسیدگی به جرائم فوق الذکردر دادسرا و دادگاه های نظامی که جزء محاکم اختصاصی می باشند به عمل می آید. در دیگر سیستم های حقوقی ازجمله سیستم حقوقی کامن لااعمالی همچون ادعای خلاف، گواهی دروغ، سوگند دروغ، ارائه اسناد غیر واقعی در مراحل دادرسی را جرم مقرر و برای آنها مجازات تعیین نموده اند.عنصر روانی در جرم گزارش خلاف و کتمان حقیقت عموماً با سوء نیت و قصد مجرمانه همراه بوده و در قوانین ما به ارتکاب جرائم مذکور بر اثر تقصیر توجه خاصی نشده است. با این حال مقررات حاکم بر جرم گزارش خلاف واقع که در ماده 78 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران مصوب 1382/10/9 مجلس شورای اسلامی تعیین شده است. هر چند در بالا بیان گردید که عنصر روانی این جرم بایستی همراه با سوء نیت و قصد مجرمانه همراه باشد لیکن اگر فردی از نیروهای مسلح بر اثر تقصیر مرتکب چنین جر می گردید با توجه به اینکه به قانون فوق الاشعار مقررات قانون کیفر و دادرسی ارتش مصوب 1318 را نسخ ننموده، در اینگونه موارد باستناد ماده 344 قانون اخیر الذکر می توان مجازات جرم گزارش خلاف واقع و کتمان حقیقت مشخص و حکم مقتضی را صادر نمود.