بهبود الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات با استفاده از عملگرهای الگوریتم ژنتیک

در بهینه سازی محدوده ای که بهینه سراسری در آن وجود دارد مشخص نیست . در صورت تخمین نادرست از محدوده بهینه سراسری الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات گرفتار بهینه محلی شده و قادر به تعیین بهینه سراسری نمی باشد . در این مقاله از عملگرهای جهش و برش الگوریتم ژنتیک جهت تغییر قوانین حرکت هنگام نزدیک شدن به بهینه محلی استفاده می شود. استفاده از این عملگرها سبب می شود که ضمن حفظ سرعت همگرایی ، تبادل اطلاعات بین اعضاء گروه بهتر انجام شده و فضای پاسخ جهت پیدا نمودن بهینه سراسری بیشتر جستجو شود . لذا این عملگرها کارایی الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات را در فرار از نقاط بهینه محلی افزایش می دهند . کارایی روش پیشنهادی نسبت به الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات در تعیین بهینه سراسری ، با شبیه سازی توابع مختلف نشان داده می شود . نتایج نشان می دهد که هنگام عدم اطلاع از محدوده بهینه سراسری ، الگوریتم ترکیبی پیشنهاد شده نسبت به الگوریتم معمولی بهینه سازی اجتماع ذرات در یافتن بهینه سراسری توانا تر می باشد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات ، الگوریتم ژنتیک