بررسی رابطه بین کیفیت حسابرسی و احتمال رخداد تقلب در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

تقلب در گزارشگری و حسابداری مالی در سالهای اخیر رشد قابل توجهی داشته است بنابراین در سال های اخیر، به موضوعتقلب در گزارشگری و حسابداری مالی توجه ویژهای شده است. تشخیص تقلب به صورت وسیعی می تواند مانع تقلب سازمانها، کارمندان و سهامداران و بستانکاران شود و از هزینه های مربوط به تقلب می توان برای کارایی بازار استفاده کرد و اینکار همچنین برای بازرسان مفید می باشد. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین کیفیت حسابرسی و تقلب در شرکت هایپذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. ما سعی داریم به این نتیجه دست پیدا کنیم که تعدیلات سنواتی وتجدید ارائه ارقام ترازنامه و تجدید ارائه ارقام سود و زیان که به عنوان تقلب در این جا نام برده می شود به چه اندازه میتواند حسابرسان را گمراه و باعث کاهش کیفیت حسابرسی شود. تحقیقاتی که تا کنون انجام شده بر مبنای اندازه موسسههای حسابرسی و اندازه شرکت می باشد که ما تلاش کردیم با توجه به پژوهش های پیشین این متغییرها را تجزیه و تحلیل ونتیجه گیری نمائیم. نمونه آماری متشکل از 211 شرکت عضو بورس اوراق بهادار تهران و بازه زمانی پژوهش بین سالهای1389 تا 1393 می باشد. الگوی آماری به کار رفته شده رگرسیون لجستیک (گام به گام) می باشد. برای این پژوهش سهفرضیه در نظر گرفته شده است. مقایسه میانگین متغیرهای وابسته نشان دهنده این است که میزان تجدید ارائه در ارقامترازنامه نسبت به دیگر متغیرهای وابسته از مقدار بیشتری برخوردار است. این بدان معناست تجدید ارائه ارقام ترازنامه ببیشتراز باقی متغیرهای وابسته (احتمال رخداد تقلب) کیفیت حسابرسی را تحت تاثیر خود قرار می دهد و رابطه منفی و معناداری باهم دارند. یعنی هر چه مقدار این اقلام کمتر باشد کیفیت حسابرسی بالاتر می باشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است کهکیفیت حسابرسی به تنهایی نمی تواند احتمال رخداد تقلب را تبیین نماید به صورتی که بعد از ورود متغیرهای کنترلی میتوان رابطه معناداری را بین تقلب و کیفیت حسابرسی مشاهده نمود.

کلیدواژه ها:

احتمال رخداد تقلب ، کیفیت حسابرسی ، اندازه موسسه حسابرسی ، اندازه شرکت ، تجدیدارائه ارقام مالی ، تعدیلات سنواتی