شناسایی شاخصه های احیای فرهنگ بومی در معماری

فرهنگ از بنیان های اساسی و محوری هر کشوری است که با گذشت زمان دست خوش تغییر و دگرگونی می شود؛ اگر چه این تغییرات به وضوح قابل درک نمی باشند اما نیاز به تلاش و کوشش جهت پایداری و تقویت آن احساس می شود. از طرفی تاثیر فرهنگ بر هنر و معماری را نمی توان نادیده گرفت چرا که هویت افراد منطقه را می سازد و بستر و زیربنای رشد و بالندگی در تمام ابعاد زندگی افراد را فراهم می آورد. فرهنگ، پدیده پیچیده ای است که از سه رکن اصلی مرتبط با یکدیگر؛ ارزش ها، هنجارها و چیزهای مادی، تشکیل شده است. فرهنگ هر اجتماعی، از طریق مظاهر خود نظیر زبان، هنر و معماری نمود می یابد و بررسی و تحلیل در حوزه ی فرهنگ، به بررسی درباره ی مظاهر فرهنگ مربوط می شود. در حال حاضر حساسیت مسیله توسعه فرهنگی، بدین علت است که در گذشته ای نه چندان دور، دامنه استثمار و استعمار فرهنگ غرب در این سرزمین بسیاری از ابعاد و زمینه های فرهنگی ایران را دستخوش تزلزل کرده است. اکنون بار مسیولیتی گران بر دوش کارگزاران و هنرمندان و پاسداران فرهنگی و هنر قرار می گیرد، که در کنار توجه دایمی به نقش هنر و فرهنگ اسلامی در این روند گسترش، از پیدایش عوامل استثمار فرهنگ بیگانه نیز پیشگیری نمایند. هدف پژوهش حاضر معرفی شاخصه های احیای فرهنگ بومی می باشد. در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، داده ها و اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که آشنایی، علاقه مندی، تاثیرپذیری و استفاده از فرهنگ)کاربرد(به ترتیب از مراحل احیای فرهنگ بومی خواهند بود.

کلیدواژه ها:

شاخصه ، احیاء ، فرهنگ ، فرهنگ بومی ، معماری