ارتباط مشارکت در فعالیت های بدنی با حس خودکارآمدی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان سیستان و بلوچستان

هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط مشارکت در فعالیت های بدنی با حس خودکارآمدی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان سیستان و بلوچستان بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی و از لحاظ ماهیت، کاربردی می باشد که به روش پیمایشی اجرا شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کارکنان اداره کل ورزش و جوانان و روسای ادارات ورزش و جوانان شهرستان ها و روسای هیات های ورزشی استان به تعداد 172 نفر گزارش شد که نمونه آماری برابر با جامعه در نظر گرفته شد ( n=N ). برای سنجش متغیرهای فعالیت های بدنی و حس خودکارآمدی از پرسشنامه ی کریمیان و همکاران ( 1392 ) استفاده شد. پرسشنامه فعالیت بدنی شامل 8 گویه و پرسشنامه خود کارامدی شامل 18 گویه بود که هر دو پرسشنامه بصورت طیف 5 درجه ای لیکرت نمره گذاری شده بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برای فعالیت های بدنی 0/92 و حس خودکارآمدی 0/82 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کالموگروف اسمیرنف ( نرمال بودن داده ها )، آزمون t تک نمونه ای و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر اختلاف معنی داری بین میانگین های مشاهده شده و فرضی فعالیت بدنی (t=-7/72، P ≤0/001) نشان داد. همچنین اختلاف معنی داری بین میانگین های مشاهده شده و فرضی حس خودکارامدی (t=-0/15، P ≤0/001) نیز مشاهده شد. بین فعالیت بدنی با حس خودکارامدی رابطه معناداری وجود دارد. به عبارتی با افزایش میزان فعالیت بدنی، میزان حس خودکارامدی هم افزایش می یابد. پرداختن به ورزش و فعالیت های بدنی می تواند از عهده تعادل و تناسب معقول و منطقی بین جسم و روان و از نظر اجتماعی نوع روابط و رفتار انسان برآید که حاصل آن ارتقاء، سطح بهره وری، ارایه کار کیفی و برخورداری از سلامتی و تندرستی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فعالیت های بدنی ، حس خودکارآمدی ، کارکنان اداره کل ورزش و جوانان و هیات های ورزشی استان سیستان و بلوچستان