مطالعه تاثیر روش های مدیریتی علف های هرز بر تنوع گونه ای علف های هرز در کشت سیب زمینی

این آزمایش در سال زراعی 1394 در دو ایستگاه تحقیقات کشاورزی آلاروق و سامیان در استان اردبیل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل 1)سمپاشی با علفکش تریفلورالین 2)سمپاشی با علفکش متریبوزین 3)اعمال کولتیواتور بین پشته ها 4)کاربرد بقایای گیاهی گندم 5)کاربرد بقایای گیاهی کلزا 6)کاربرد مالچ پلی اتیلن سیاه رنگ 7)کاربرد مالچ پلی اتیلن شفاف 8)شاهد (عدم کنترل علف های هرز در طول فصل رشد). نتایج نشان داد که از بین 12 گونه علف هرز مشاهده شده در این مطالعه، علف های هرز تاج خروس (Amaranthus retroflexus)، سلمه (Chenopodium album)، پیچک (Convolvulus arvensis)، چسبک (Setaria viridis)، گاوچاقکن (Lactuca seriola)، تلخه (Acroptilon repens) و شیرتیغک (Sonchus arvensis) علف های هرز غالب بودند. در این مطالعه فقط شاخص تنوع شانون- وینر از نظر آماری اختلاف معنی داری را با تغییر نوع مدیریت علف های هرز نشان داد. بیشترین تنوع گونه ای علف های هرز مربوط به هر دو شاخص اندازه گیری شده در این آزمایش، در تیمار شاهد مشاهده شد. بعد از تیمار شاهد عدم کنترل، تیمار های کاربرد مالچ پلاستیک شفاف و کولتیواتور بیشترین تنوع گونه ای را بر اساس شاخص سیمپسون (به ترتیب 65/0 و 63/0) نشان دادند و بر اساس شاخص شانون- وینر تیمار های کاربرد تریفلورالین، کولتیواتور و پلاستیک شفاف با مقادیر 11/1 ،04/1 و 99 درصد بعد از شاهد بیشترین تنوع گونه ای را به خود اختصاص دادند. اما کمترین تنوع گونه ای علف های هرز بر اساس شاخص شانون- وینر و سیمپسون به طور مشابهی به تیمار های کاربرد مالچ کلش کلزا، علفکش متریبوزین و مالچ پلاستیک سیاه متعلق بود

کلیدواژه ها:

تنوع گونه ای ، بقایای گیاهی ، سیمپسون ، شانون- وینر ، مالچ