بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت خودآگاهی بر بهبود روابط والد-فرزندی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر مشهد

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت خودآگاهی بر بهبود روابط والد- فرزندی دانش آموزان دختر مقطعمتوسطه شهر مشهد بود. جامعه مورد مطالعه عبارت از تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در مدارس شهر مشهد در سال تحصیلی95-1394 بود. نمونه مورد مطالعه عبارت بود از 30 دانش آموز دختر مقطع متوسطه که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ایانتخاب شدند وبه طورتصادفی در دوگروه 15 نفری آزمایش وکنترل جایگزین شدند.در مطالعه حاضر پس از انتخاب و جایگزینی آزمودنی ها،برای افراد گروه های آزمایشی، جلسات آموزش گروهی مهارت خودآگاهی به مدت هشت جلسه برگزار شد. افراد گروه کنترل نیز هیچمداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه رابطه ولی – فرزندی فاین. برای تجزیه و تحلیلداده های به دست آمده از تحلیل کوواریانس استفاده شد نتایج نشان داد که تمامی مولفه های والد فرزندی در گروه آزمایش و کنترلتفاوت معناداری دارند. به طور کلی بر اساس این یافته ها می توان گفت آموزش مهارت خودآگاهی در پس آزمون باعث بهبود روابط والدفرزندی و کاهش نمرات خشم (پدرانه) و آزردگی / سردرگمی نقش (مادرانه) شده است. همچنین این آموزش نمرات افراد را در عاطفهمثبت (پدرانه)، آمیزش (پدرانه)، ارتباط یا گفت و شنود (پدرانه)، عاطفه مثبت (مادرانه)، همانندسازی (مادرانه)، ارتباط یا گفت وشنود (مادرانه) را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

مهارت خودآگاهی ، روابط والد- فرزندی ، دانش آموزان