مرور طرح های اختلاط و خواص بتن های خودتراکم

در این مقاله مرور نسبتاً جامعی بر روی ترکیب و خواص مهم بتن های خودتراکم ارائه شده است . بتن خودتراکم برای غلبه بر مشکلات عملیات لرزاندن توسعه داده شد و به علت خواص مناسب آن، به سرعت گسترش یافت. خمیر و ملات مورد استفاده در بتن خودتراکم باید دارای لزجت و نیز قابلیت تغییر شکل زیاد باشد و با برقراری تعادل بین این دو، ضمن تأمین قابلیت تغییر شکل و روانی زیاد، از جداشدگی اجزا جلوگیری شود . بنابراین استفاده از مواد افزودنی شیمیایی و پودری مختلف نیاز است . تعین مقادیر و نسبت های مناسب مواد مستلزم انجام اختلاط های آزمایشی و آزمون های خودتراکمی نظیر جریان U ، جریان اسلامپ و قیف می باشد. محدود کردن درصد سنگدانه ها به همراه استفاده از مقادیر زیاد پودرهای معدنی و غلظت مناسب فوق روان کننده ها برای دستیابی به این خواص ضروری است . حجم زیاد پودرهای معدنی که در بتن های خودتراکم استفاده می شود می تواند اثرهای متعددی روی خواص آن داشته باشد. پودر سنگ آهک می تواند باعث بالا رفتن حرارت هیدراسیون و کاهش قابل ملاحظه دوام بتن در برابر سولفات شود که به علت تشکیل ترکیباتی نظیر گچ، اترنجیت و تاماسیت است . همچنین این پودرها می توانند باعث کاهش مقاومت بتن های خودتراکم در برابر آتش نسبت به بتن های معمولی شود، لذا استفاده از نتایج آزمون و تجربیات موجود روی بتن معمولی را برای این نوع بتن ناممکن می سازد .

کلیدواژه ها:

بتن ، خودتراکم ، طرح اختلاط ، پودر