طراحی کنترل کننده مدلغزشی فازی برای سیستم تعلیق فعال خودرو

امروزه راحتی سرنشینان ممترین هدف سازندگان خودرو است. یکی از مهمترین عوامل راحتی سرنشینان جلوگیری از انتقال ارتعاشات حاصل از محیط خارج به سرنشینان است. این ارتعاشات می تواند ناشی از عوامل متعددی مانند ترمز کردن، حرکت در پیچ و ناهمواری های جاده و ... باشد. یک راه حل مناسب جهت دستیابی به راحتی سرنشین و رانندگی مطمین، استفاده از سیستم تعلیق است. سیستم تعلیق خودرو برای کاهش یا حذف لرزش های ناشی از ناهمواری جاده به کار گرفته می شود و وظیفه دارد که تا حد امکان نوسانات ناشی از ناهمواری جاده را که از طریق چرخها به بدنه منتقل می گردد، در خود جذف کرده و انتقال آن به سرنشینان خودرو جلوگیری نماید تا به این وسیله راحتی سرنشین تامین گردد. در این مطالعه طراحی سیستم تعلیق فعال خودرو با محوریت مدلغزشی و با استفاده از استراتژی مدل مبنا انجام شده و سپس بهبود یافته است. هدف از ارایه روش پیشنهادی، ایجاد مصالحه بین جابجایی بدنه خودرو و پایداری پرخ ها روی جاده است تا ضمن سفر، هم راحتی سرنشینان تامین شود و هم امکان فرمان پذیری و کنترل پذیری خودرو به نحو مطلوبی فراهم شود. در این مطالعه پس از معرفی مدل های ریاضی سیستم تعلیق خودرو، عملکرد کنترل کننده های مدل مبنای تکی و پیوندی مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه جهت بهبود رفتار سیستم، استفاده از انفیس برای تنظیم پارامتر ثابت کنترل مدلغزشی که نقش تعیین کننده در عملکرد کنترل گر دارد، ارایه شده است. نتایج شبیه سازی ها، کارایی روش پیشنهادی جهت بهبود عملکرد سیستم را به خوبی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مدلغزشی ، فازی ، انفیس ، سیستم تعلیق فعال خودرو ، شتاب عمودی ، جابجایی