اثرات کود های آلی و بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد سیاهدانه (Nigella sativa L.)
محل انتشار: فصلنامه پژوهشهای زراعی ایران، دوره: 12، شماره: 4
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 388
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFCR-12-4_004
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1396
چکیده مقاله:
به منظور بررسی اثرات کود های آلی و بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد سیاهدانه، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و سه تکرار در سال زراعی 89-1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارتند بودند از 1- شاهد، 2- نیتروکسین (حاوی ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، 3- میکوریزا، 4- بیوسولفور (حاوی تیوباسیلوس)، 5- کمپوست، 6- ورمی کمپوست، 7- نیتروکسین+ کمپوست، 8- نیتروکسین+ ورمی کمپوست، 9- میکوریزا + کمپوست، 10- میکوریزا + ورمی کمپوست، 11- بیوسولفور + کمپوست، 12- بیوسولفور + ورمی کمپوست، 13- نیتروکسین+ میکوریزا، 14- نیتروکسین+ میکوریزا + کمپوست و 15- نیتروکسین+ میکوریزا + ورمی کمپوست. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، بجز تعداد و وزن دانه در فولیکول و نیز وزن هزار دانه، سایر شاخص های مورد مطالعه سیاهدانه تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد بجز تیمار بیوسولفور، سایرکودهای بیولوژیک اثر معنی داری بر عملکرد دانه سیاهدانه نداشتند. در بین تیمارهای آزمایشی نیز تیمارهای کمپوست + بیوسولفور و ورمی کمپوست + بیوسولفور دارای بیشترین عملکرد دانه (به ترتیب 83/790 و 80/790 کیلوگرم در هکتار) در مقایسه با تیمار شاهد (83/338 کیلوگرم در هکتار) بودند. به نظر می رسد در خاک های با pH قلیایی، استفاده از کود بیولوژیک بیوسولفور به همراه مصرف گوگرد با کاهش اسیدیته خاک می تواند در افزایش عملکرد سیاهدانه نقش ویژه ای داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پرویز رضوانی مقدم
استادگروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
سید محمد سیدی
دانشجوی دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مسعود آزاد
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد