تاثیر نانواکسید روی و تلقیح بذر با باکتری های افزاینده رشد بر عملکرد، اجزای عملکرد و پر شدن دانه سویا(Glycine max L.)

به منظور بررسی تاثیر نانواکسید روی و تلقیح بذر با باکتری های افزاینده رشد بر عملکرد، اجزای عملکرد و دوره پر شدن دانه سویا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال 1392 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل محلول پاشی با نانواکسید روی در چهار سطح (صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 گرم بر لیتر) و پنج سطح تلقیح (عدم تلقیح بذر به عنوان شاهد، تلقیح بذر با برادی رایزوبیوم جاپونیکوم، تلقیح توام بذر با برادی رایزوبیوم و آزوسپریلیوم لیپوفروم استرین OF، تلقیح توام بذر با برادی رایزوبیوم و سودوموناس پوتیدا استرین 9، تلقیح بذر با رایزوبیوم+ سودوموناس+ آزوسپریلیوم) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش مصرف نانواکسید روی، وزن خشک گره، تعداد دانه در نیام و تعداد نیام در بوته افزایش یافت. بالاترین وزن خشک گره (05/9 میلی گرم)، تعداد نیام در بوته (23/23) و دانه در نیام (08/3) در محلول پاشی 9/0 گرم در لیتر نانواکسید روی به دست آمد. بالاترین ارتفاع بوته (65/79 سانتی متر)، تعداد گره در بوته (55/16)، عملکرد دانه (1875 کیلوگرم در هکتار)، طول دوره پر شدن دانه (76/66 روز)، دوره موثر پر شدن دانه (65/54 روز) و سرعت پرشدن دانه (00476/0 گرم در روز) در محلول پاشی با نانواکسید روی به میزان 9/0 گرم در لیتر و تلقیح توام بذر با باکتری های محرک رشد و رایزوبیومی به دست آمد.

کلیدواژه ها:

باکتری هایPGPR/تلقیح بذر ، سویا ، نانواکسید روی