بازشناسی اصول پایداری در معماری و شهرسازی بومی سکونتگاه های کوهستانی (نمونه موردی: شهر اورامان تخت)

معماری و شهرسازی بومی در سکونتگاه های مناطق کوهستانی در غرب ایران بویژه شهر پلکانی اورامان تخت که در آن به دنبال هماهنگی هرچه بیشتر با طبیعت است و به نوعی تبادل، تعادل و پایداری بین انسان، طبیعت و معماری شهرسازی بوده که به موجب آن کمترین دست اندازی به طبیعت شده است. معماری- شهرسازی در این شهر به نوعی میل به پایداری داشته و این پایداری ناشی از شناخت کامل ویژگی های فرهنگی- اجتماعی، نیازهای انسانی، عوامل جغرافیایی ۰توپوگرافی، اقلیم) بوده که بازشناسی این اصول می تواند گامی موثر در جهت پایداری این شهر باشد، و مهمتری از آن، نحوه به وجود آمدن و تداوم این شهر طی سالیان متمادی، اصول پایداری معماری- شهرسازی را تبیین می نماید. شهر اورامان تخت که جزء آثار میراث ملی ثبت گردیده و همچنین به لحاظ قرارگیری درآینده نزدیک در لیست ثبت جهانی آثار یونسکو از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است. این مقاله درصدد آن است تا با شناخت اصول پایداری در این شهر را مورد تدقیق قرار دهد و برای دستیابی به این امر از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده و بر آن است تا با اشاره مختصری به اصول پایداری در معماری- شهرسازی اورامان تخت و ارتباط مابین این دو موضوع پرداخته شود و روش گردآوری اطلاعات نیز براساس مطالعات کتابخانه ای و پژوهش های میدانی و بر مبنای مشاهدات صورت گرفته و روش تجزیه تحلیل به شیوه کیفی می باشد و نتایج تحقیق که شامل اصول های در زمینه مطابقت با اقلیم و صرفه جویی در انرژی، نوع شکل گیری فرم بنابراساس مشخصه های اقلیمی، مصالح هماهنگ با محیط، نوع شبکه دسترسی معابر، نوع بافت و نحوه استقرار آن همساز با طبیعت می باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری و شهرسازی بومی ، سکونتگاه های کوهستانی ، سکونتگاه های پلکانی ، شهر اورامان تخت