در آستانه بیست و ششمین سال

خداوند کارساز و بند هنواز را از بن جان و ژرفای دل سپاسگزارم که توفیق را برای نشر بیست و پنج سال (= ربع قرن) آینه پژوهش با همه فراز و فرودهارفیق ساخت. روزگاری که بانیان آینه پژوهش با حزم اندیشی و احتیاط در این وادی نارفته گام نهادند، بسیاری از عالمان، فاضلان و منتقدانتداوم آن را ناممکن می دانستند. کسانی که از نزدیک دستی بر آتش داشتند و بارها یاد کرده ام ، نشر آن را برای یک دهه کاری کارستان تلقیمی کردند، اما اکنون که ربع قرن نشر را پشت سر نهاده است، باید بگویم که توفیق الهی و همراهی بسیاری از محققان و فرهیختگان قبیله قلم با بیان و بنان و قلم قدم و دلگرمی ها و پشتیبانی های این مهم را میسر ساخت. درباره نقد و ضرورت آن سخن بسیار گفته شده است و فراوانگفته خواهد شد. مقاله ها و آثار پرشماری به خامه آمده است و نگاشته ها و پژوهش های فراوان دیگر رقم خواهد خورد. بارها گفته شده است وگفته ایم؛ تا کید شده است و تا کید ورزیده ایم که نقد ، بازشناسی سره از ناسره و جداسازی شایسته ها و ناشایسته ها و برنمودن چندی و چونیبرآیند اندیشه اندیشوران و نگاشته های محققان و آثار پدیدآورندگان است و نه خرده گیری های بی مبنا و سبک شمردن نتایج کشش ها وکوشش های کسانی که از بام تا شام کوشیده اند تا حقیقتی را برنمایانند و با نگاشتن آثاری میراث مکتوب تمدن اسلامی را جلوه ای افزون بخشند.به واقع می توان گفت نقد به گون های مصداقی روشن از امر به معروف و نهی از منکر است. میراث دینی و آموزه های ثقلین ، یکسر به استواری کنش ها و احسان و احکام در کار و تلاش توصیه می کنند و از باری به هرجهت گرایی و سهل انگاری در زندگی هشدار می دهند.