بررسی تنوع زیستی محصولات زراعی و باغی استان اصفهان

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 349

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_AGRY-8-2_005

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396

چکیده مقاله:

شاخص های تنوع زیستی ابزاری نیرومند برای ارزیابی پایداری نظام های کشاورزی محسوب می شوند. در این تحقیق که به منظور ارزیابی تنوع زیستی محصولات زراعی و باغی شهرستان های استان اصفهان و همچنین بررسی روابط موجود بین تنوع زیستی و عوامل اقلیمی این استان صورت گرفت، سطح زیر کشت، غنای گونه ای، یکنواختی، تنوع گونه ای و تنوع آلفا و بتای محصولات زراعی و باغی محاسبه شده و مورد ارزیابی قرار گرفتند. بدین منظور، اطلاعات مربوط به سطح زیر کشت گیاهان زراعی و باغی شهرستان های مختلف استان اصفهان در سال زراعی 92-1391 از طریق اطلاعات سازمان جهاد کشاورزی استان و همچنین پرسشنامه هایی جمع آوری گردید. محصولات زراعی به هشت گروه غلات، حبوبات، جالیزی، سبزیجات، علوفه ای، صنعتی و دارویی و محصولات باغی به دو گروه درختان میوه معتدله و گرمسیری طبقه بندی شدند. تنوع آلفا و بتا نیز با استفاده از رابطه غنای گونه ای مساحت برای اقلیم های مختلف استان محاسبه شد. نتایج نشان داد که در گروه محصولات باغی، درختان میوه معتدله (76/2 درصد) بیشترین و در گروه محصولات زراعی غلات (59/36 درصد) و گیاهان دارویی (1/09 درصد) به ترتیب بیشترین و کمترین سطح زیر کشت را دارا هستند. شهرستان های سمیرم و برخوار و میمه به ترتیب بیشترین و کمترین سطح زیر کشت محصولات باغی را به خود اختصاص دادند. بیشترین سطح زیر کشت محصولات زراعی در شهرستان اصفهان و کمترین آن در شهرستان خوروبیابانک مشاهده شد. شهرستان های کاشان، لنجان، و نطنز با 17 گونه گیاهی، بیشترین و آران و بیدگل با سه گونه گیاهی کمترین غنای گونه ای محصولات باغی استان را در برداشتند. بیشترین و کمترین شاخص یکنواختی محصولات باغی به ترتیب مربوط به شهرستان های اصفهان (0/83) و سمیرم (0/192) بود. شهرستان های فلاورجان، خمینی شهر، کاشان، نایین و نجف آباد دارای بیشترین شاخص یکنواختی در محصولات زراعی و شهرستان اصفهان کمترین میزان این شاخص را نشان داد. به طور میانگین بیشترین و کمترین شاخص تنوع زیستی شانون- وینر در محصولات زراعی به ترتیب مربوط به گیاهان علوفه ای (0/929) و جالیزی (0/442) بود. این شاخص برای درختان معتدله بیش از دو برابر درختان گرمسیری گزارش شد. بیشترین و کمترین میزان تنوع آلفا به ترتیب در شهرستان های واقع در اقلیم های معتدل و بیابانی گرم مشاهده شد. اقلیم بیابانی معتدل نیز بالاترین میزان تنوع بتا را شامل شد.

نویسندگان

نسیبه پورقاسمیان

استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان

روح اله مرادی

استادیار، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان