اثر تیمارهای قبل از کاشت بر سبز شدن گونه‌های سبد Stipagrostis در شرایط خشکسالی

جنس سبد. Stipagrostis Nees از خانواده گندمیان (Gramineae) شامل گراسهای مرتعی و خوشخوراک هستند که به عنوان گیاهی سازگار، در نقاط استپی بیابانها و شنزارها، اجتماعات گیاهی یکدست و وسیعی را به وجود می آورد. ایجاد چراگاهها در شرایط خشکسالی و محدودیت آب، نیازمند استفاده از گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری است. گونه‌های نسی (S.plumos) و سبد پابلند (S.pennata) و سبد کاشانی (S.karelinii) از جمله گراسهای پیشنهادی در این زمینه هستند. وجود خواب بذر و بذرهای پوک و آسیب دیده در این گونه‌ها باعث کاهش قوه نامیه بذور و به وجود آمدن مشکلات در کاشت و بهره برداری از آنها شده است. در این مطالعه ضمن معرفی این جنس و بیان خصوصیات اکوژیک و فنولوژیک آن روشهای مختلفی برای بهبود و تسریع در جوانهزنی به کار گرفته شده است. درجه حرارت های مختلف توام با خیساندن، شستشو در آب جاری، خراش دهی یا اسید سولفوریک و سرمادهی در طول مدت کوتاهی اثرات مطلوبی بر روند جوانه زنی داشتند. بیشترین درصد جوانه زنی توسط تیمارهای خیساندن به مدت 3-2 روز در گونه نسی و دو گونه دیگر 4 روز شستشو در آب جاری و کاشت در دمای متناوب 30/20 درجه سانتی گراد بود. این تیمارها علاوه بر یکنواختی در ظهور جوانه‌ها، موجب افزایش درصد جوانه زنی تا میزان 95 درصد شدند.

کلیدواژه ها:

بذر ، Stipagrostis Ness ، قوه نامیه ، نسی ، سبد پابلند ، سبد کاشانی