ارتباط درمانی در سایه: تجربه پرستاران از موانع برقراری ارتباط پرستار- بیمار در بخش روانپزشکی

مقدمه: درمانی هسته اساسی و جوهره نقش روانپرستاران است که برای ارایه مراقبت سلامت روانی اساسی است بنابراین درککامل و واضح آنچه که این ارتباط را شکل می دهد برای انجام نقش روانپرستاری مهم است. در ایران مطالعات بسیار محدودیدر رابطه با موانع ارتباط پرستار – بیمار در بخش روانپزشکی انجام گرفته است. این مطالعه با هدف روشن سازی تجارب پرستاران بخش روانپزشکی از موانع ارتباط پرستار- بیمار در بیمارستانهای منتخب شهر اهواز انجام گرفت.روش کار: این یک مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا بوده که با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف با مشارکت 15 پرستار باسوابق کاری مختلف در بخش های روانپزشکی بیمارستانهای شهر اهواز انجام گرفت. اطلاعات با استفاده از مصاحبه های نیمهساختار یافته گردآوری و تا زمان رسیدن به اشباع داده ها و ظهور تم ها ادامه داشت واز روش تحلیل محتوا استقرایی برایتجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: مفهوم اصلی استخراج شده در این مطالعه، ارتباط درمانی در سایه می باشد. که عوامل تاثیر گذار در این راستا به عنوان موانع ارتباط، در 3 طبقه اصلی شامل 1- موانع انسانی ارتباط، 2- موانع فراشخصی ارتباط و 3- موانع نگرشی ارتباطپرستاران در بخش روانپزشکی قرار گرفت.بحث نتیجه گیری: نتایج این مطالعه مبین این مطلب است که علیرغم اهمیت ارتباط درمانی پرستار با بیمار در بخشروانپزشکی، این ارتباط تحت تاثیر عواملی مانند عوامل فردی و سازمانی قرار گرفته و مورد توجه چندانی واقع نمی شود. باتوجه به اهمیت ارتباط درمانی در ارایه مراقبت با کیفیت، مدنظر قرار دادن این عوامل در برنامه ریزی های مراقبتی بخشروانپزشکی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

ارتباط درمانی ، بخش روانپزشکی ، مطالعه کیفی ، پرستاران ، ایران