تصمیم سازی در برنامه ریزی منظر شهری با استفاده از مدل تحلیل شبکه ای (نمونه موردی: شهر تفت)

منظر شهری، مقولهای مطرح در کیفیت و مطلوبیت شهرها، واقعی و عینی بوده و حاصل مشاهده و درک مظاهر گوناگون و ملموس شهر اعم از بناها، فضاها، فعالیتها، صداها و بوها هنگام مواجه شهروند با پدیده شهر است. به واقع فرآیند برنامه ریزی منظر، هنر یکپارچگی بخشیدن بصری و ساختاری است به مجموعه ساختمان ها، خیابان ها و مکان هایی که محیط شهری را میسازند. این پژوهش با هدف ارتقا و بهبود کیفیت بصری و ادراکی منظر فضاهای شهری شهر تفت به اولویت بندی عناصر موثر در منظر پرداخته است. جهت انجام این پژوهش از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. اطلاعات مورد نیاز برگرفته از اسناد و منابع مکتوب به همراه بررسیهای میدانی از قبیل مراجعه مستقیم به سازمانها و استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است. برای تحلیل اطلاعات از مدل تحلیل شبکهای (ANP) استفاده شده است؛ فضاهای عمومی، اولویتهای بصری و ساختار فیزیکی و کالبدی بهعنوان سه معیار و گروه اصلی و برای هر معیار سه گزینه یا زیرگروه تعیین شد. در تعیین رابطه بین معیارها و زیرمعیارها و همچنین تعیین اولویت هریک، پرسشنامه هایی متناسب با مدل تحلیل شبکه ای تدوین و کامل شد و اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار تحلیل شد. نتایج نشان میدهد، مسیل رودخانه با امتیاز 0/55 در اولویت نخست در میان فضاهای عمومی قرار دارد. در میان سه زیرگروه مربوط به گروه ساختار فیزیکی و کالبدی، مبلمان شهری با امتیاز 0/655 در اولویت نخست قرار دارد و در میان سه زیرگروه مربوط به اولویت های بصری، نخست المانها و مجسمه ها با امتیاز 0/456 و سپس با اختلاف اندکی نورپردازی با امتیاز 0/414، اولویتها را در برنامه ریزی منظر شهری شهر تفت تشکیل میدهند. در نهایت پیشنهاهایی جهت بهبود هریک از فضاهای مورد نظر پژوهش ارایه شد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، منظر شهری ، مدل تحلیل شبکه ای (ANP) ، تفت