تاثیر طبیعت و نقش آن در برنامه ریزی و روند طراحی معماری

امروزه علوم نظری بر شیوه های تحلیل علوم تجربی استوار است. در حقیقت، علوم برخاسته از قوانین طبیعت، همچون فیزیک، زیست شناسی و ... مبنای علوم و هنرهایی مانند معماری شده اند. بسیاری از معماران جدید، بخصوص پیروان دیدگاه هایی همچون آشوب و فراکتال، از علوم تجربی وط بیعی استنتاج معماری می کنند، لذا باید واسطه هایی پیدا کرد تا جزییات علوم تجربی را کلی کنند و کلیات را در جزییات معماری بیاورند. برای یافتن این واسطه ها باید سیر از جزء به کل و از کلیات به جزییات در معماری انجام شود. نتایج طبیعت نباید مستقیما در معماری طح شود، بلکه در معماری باید به برداشت هایی کلی از علوم و قوانین طبیعت ارجاع کرد. فرایند از جزء به کل و از کل به جزء در خلق معماری، اگر با اصول برگرفته از آموزه های طبیعت توام باشد، نتایج پایداری را در محصولات معماری به وجود خواهد آورد که در این مقاله به پژوهش در باب آنها پرداخته شده است. شناخت دیدگاه دینی، عرفانی، فلسفی و کاربردی نسبت به طبیعت مبتدای تحقیق در این مقاله است و با جستجوی رازها و اصول ماندگاری پدیده های طبیعت، سعی در عرضه ی اصول ماندگار آن که منجر به پایداری در تولیدات معماری می گردد، شده است تا این مهم حتی الامکان به آموزش پایدار در معماری منتج گردد.

کلیدواژه ها:

ارتباط طبیعت و معماری ، معماری ، تحولات معماری ، طبیعت ، طراحی