بررسی مشابهت الگویی در شاخص های سلامت انسان و شهر و استفاده از آن در مدیریت شهر سالم

امروزه شهر به عنوان یک منبع توسعه مطرح است. در این میان بدن انسان به عنوان یک سیستم کامل از جنبه های مختلف نظریه سیستمها مورد توجه قرارگرفته است . چگونگی حل مسایل پیچیده در بدن انسان میتواند در قالب الگوریتمهایی برای سیستمهای متشکل از عاملهای هوشمند مانند شهرهای هوشمند مورد استفاده قرار گیرد . در این تحقیق به بررسی مشابهت های الگویی بین بدن انسان و شهر تهران پرداخته شده است. هدف از تحقیق استفاده از الگوریتمهای بهینه بدن انسان در مدیریت صحیح شهری میباشد. در واقع با بررسی معضلات شهر تهران مانند مشکلات زیست محیطی، روند تغییرات فضای سبز شهری و جریانهای ترافیکی، سعی بر آن شده است که با الگوبرداری از سیستمهای مختلف بدن، با معضلات شهر تهران به مثابه یک بیماری مقابله گردد . نتایج حاصل از تحقیقات کتابخانه ای و نظرسنجی های انجام شده میان خبرگان بیانگر سطح تشابه بالای بدن انسان و شهر تهران در برخی معیارها و تشابه نسبی و پایین در دیگر معیارهاست . در این میان تشابه بین سیستم تنفسی و فضاهای سبز شهری و بیماری عفونت و انسداد مسیرهای ریوی در مقایسه با مشکلات زیست محیطی و آلودگیهای سطح شهر تهران از بالاترین سطح تشابه برخوردار بوده است، که لزوم رفع این معضل شهری را بیشتر از پیش آشکار میسازد. همانطور که در بدن انسان عملکرد سیستم تنفسی و سیستم قلبی و عروقی از یکدیگر تفکیک شده نیست، در سطح شهر تهران نیز میتوان سیستم فضای سبز شهری و حمل و نقل شهری را با یکدیگر تفکیک نمود، و با اجرای ایده هایی مانند سبزراهها شاخصهای سلامت شهر تهران را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، تشابه سیستمیک ، بدن انسان ، مدیریت شهر سالم