اثر محلول پاشی کیتوزان بر خصوصیات بیوشیمیایی میوه ی توت فرنگی

تولید محصولات کشاورزی بر مصرف کودهای شیمیایی و آفتکش ها تکیه دارد، امروزه با توجه به نگرانی های مصرف این مواد به جهت اثر مخرب بر سلامت جامعه و محیط زیست استفاده از راه حل های جایگزین کارگشا می باشد. کیتوزان ترکیبی سازگار با محیط زیست، غیرسمی، طبیعی و بدون دستکاری ژنتیکی و مشتق از کیتین می باشد. در پژوهش حاضر کارایی محلول پاشی برگی کیتوزان بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی میوه ی توت فرنگی بررسی شده است. بوته های توت فرنگی پس از اتمام مرحله تمام گل در 4 مرحله به فواصل هر 6 روز با کیتوزان با سطوح مختلف غلظت ( 0 ، 1 / 0 ، 5 / 0 و 1 درصد) و درجات مختلف داستیله ( 70 و 90 درصد) محلول پاشی گردیدند. بعد از تغییر رنگ حداقل سه چهارم سطح میوه های توت فرنگی به رنگ قرمز، میوه ها را از هر پلات جداگانه و با 3 تکرار برداشت و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شد و خصوصیات بیوشیمیایی نمونه ها مانند میزان فعالیت آنتی اکسیدانی، مواد فنلی کل و آنتوسیانین ارزیابی شد. محلول پاشی برگی کیتوزان بر خواص بیوشیمیایی میوه ی توت فرنگی تاثیر مثبت داشت. غلظت 5 / 0 و 1 درصد کیتوزان بر ترکیبات فنلی بیشترین تاثیر را داشت. غلظت 1 / 0 درصد کیتوزان نیز بیشترین تاثیر را بر میزان فعالیت آنتی اکسیدانی و آنتوسیانین داشت. محلول کیتوزان با درجه داستیله ی 90 درصد بیشترین اثربخشی را بر ترکیبات فنلی، فعالیت آنتی اکسیدانی و آنتوسیانین داشت. با توجه به تاثیر مطلوب محلول پاشی برگی کیتوزان در بهبود خصوصیات بیوشیمیایی توت فرنگی، این روش برای تولید محصول سالم بدون اثر مخرب بر محیط زیست و سلامت انسان پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

کیتوزان ، توت فرنگی ، محلول پاشی ، ترکیبات فنلی ، آنتوسیانین ، فعالیت آنتی اکسیدانی ، درجه داستیله