هدایت هیدرولیکی آبخوان، برآورد و بهینه سازی به کمک الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی دشت هشتگرد)

ضرائب ذخیره و انتقال آب (آبگذری) از نظر مطالعه آبخوان ها برای تعیین بهترین نقاط حفر چاه و بهره برداری از آبهای زیرزمینی اهمیت زیادی دارند. برآورد این ضرایب معمولا بااستفاده از آزمونهای پمپاژ چاه صورت می گیرد ولی غالباً چاههای که برای آزمونهای پمپاژ مناسب باشند به قدر کافی وجود ندارند باانجام آزمونهای پمپاژ درتمام چاهها عملی نیستند.در محدوده مطالعاتی هشتگرد که در استان تهران واقع می باشد به علت نبودن چاه اکتشافی و کمبود انجام آزمایشات پمپاژ ( 3مورد پمپاژ) و پایین بودن دقت این آزمایشها، آمار و اطلاعات دقیقی در مورد ضرایب هیدرودینامیکی درسطح دشت گزارش نشده است. هدف ازاین تحقیق ارائه یک مدل بهینه برآورد ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان با استفاده از الگوریتم می باشد. در این مدل تابع هدف حداثل کردن مجموع معادلان بیلان آبی در سطح کل دشت می باشد. در این تحقیق در راستای تهیه بیلان منابع آب، پارامترهای ضریب انتقال آب و ضریب ذخیره از طریق الگوریتم ژنتیک به صورت بهینه برآورد و منحنی های هم قابلیت انتقال آبخوان تهیه می شود. میزان ضریب قابلیت انتقال در سفره مرکزی دشت از حدود 300 تا 6000 متر مربع در روز و در سفره جنوب غربی دشت از حدود 1000 تا 6000 متر مربع درروز به کمک این الگوریتم براورد شد. مدل به خوبی وجود دو سفره آب زیرزمینی در دشت هشتگرد را نشان داد و همچنین این مدل نشان داد که میزان تخلیه در 13 پلیگون بیش از مقدار واقعی آن در آمارها ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آبخوان ، الگوریتم ژنتیک ، ضریب آبگذری ، ضریب ذخیره