اثر سطح مخمر زنده در جیره بر عملکرد شکمبه در گاوهای شیرده

برای ارزیابی اثر سطح مخمر زنده ساکارومایسسسرویسیه، SC20 Levucell) با CFU 2 × 10 10 در گرم) بر عملکرد گاوهای شیرده، آزمایشی با استفاده از 32 راس گاو هلشتاین با 169 ± 37 روز شیردهی در دو دوره 28 روزه در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی انجام شد. در چهار جیره آزمایشی سطوح صفر، )0/5سطح توصیه شده شرکت سازنده)، 1 و 2 گرم مخمر ساکارومایسس-سرویسیه به ازای هر راس در روز اضافه شد و جیره ها شامل 61 درصد کنسانتره بر مبنای ماده خشک بودند. مخمر در سطح 1 گرم به صورت درجه سوم pH شکمبه را کاهش داد و از طرفی در همین سطح به صورت درجه دوم بیشترین میزان پروپیونات، دیده شد (P ≤0/05) اما بر غلظت نیتروژن آمونیاکی در شکمبه و همچنین کل اسیدهای چرب فرار شکمبه ای تاثیر معنیداری نداشت .(P ≤0/05)

کلیدواژه ها:

ساکارومایسس سرویسیه ، گاو شیرده ، اسیدهای چرب فرار