بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش دینی و قرآن ابتدایی

در عصر اطلاعات و ارتباطات روش های قدیمی آموزش و یادگیری کارآیی کمتری دارند. انسان برای همگام شدن با محیط در حال تغییر باید به دنبال شیوه ها و رویه های جدید انتقال دانش و افزایش آگاهی باشد. این انتقال دانش با استفاده از بسترهای فناوری اطلاعات به خوبی میسر است و به عنوان روش موفق یادگیری علوم در قرن 21 شناخته می شود. با ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات و لزوم بهره گیری نظام های تعلیم و تربیت از آن، تدریس و یادگیری به منزله یکی از عمده ترین چالش های حرفه ای در بیشتر جوامع مطرح است؛ جایی که انتظار می رود دانش به طور مکرر رشد و توسعه یابد و معلمان، متقاضی یادگیری چگونگی استفاده از این فناوری ها در فرایند یاد دهی و یادگیری باشند. هدف از این نوشتار، بررسی مهارت های لازم معلمان دینی در عصر کاربست فناوری اطلاعات و ارتباطات می باشد. این بررسی با رویکردی تحلیلی، به مطالعه متون موجود در حوزه تعلیمات دینی و فناوری اطلاعات و ارتباطات در فرایند یاددهی و یادگیری پرداخته است. اولین و مهم ترین ویژگی تعلیم و تربیت مساله محور و تفکر محور، فعال ساختن دانش آموز و ساختن دانش به وسیله خود او است. فناوری اطلاعات و ارتباطات تسهیل کننده یادگیری مساله محور می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی دینی و قرآن ، فناوری های نوین تدریس ، یاددهی و یادگیری ، اطلاعات و فناوری