برنامه ریزی در مدیریت مصرف آب و ارتباط آن با کاهش هدر رفت

نیاز روز افزون جمعیت رو به رشد جهان به آب و افزایش آلودگی منابع آب و کاهش هر چه بیشتر منابع تجدید پذیر، جهان را با شتابی فزاینده به سوی بحران آب به پیش می برد. اکنون در بسیاری از کشورهای جهان شرایط تنش آبی یا کمبود شدید آب حکمفرماست. ایران ما نیز با میانگین بارندگی کمتر از 3/1 میانگین جهانی و مقدار تبخیر بیش از 3 برابر متوسط جهانی در منطقه ای خشک و نیمه خشک واقع شده است، علاوه بر این افت کمی و کیفی در منابع آب زیرزمینی، پیشروی شوری و آلودگی ها در منابع آب، توزیع بسیار نامتناسب زمانی و مکانی در اقلیم ایران زمین، افزایش رشد شهر نشینی و روند افزایشی نیاز به منابع آب، همه و همه شرایط را برای ورود کشور به این بحران مهیا می نماید و مجریان و سیاستگزاران بخش آب کشور را وا می دارد که با برنامه ریزی مدون و پایش هر چه بیشتر این منابع آب، ساختار موجود کشور را از مدیریت عرضه به مدیریت مصرف یا تقاضای آب رهنمون نمایند. بعلاوه در شرایط فعلی بیش از 65 درصد آب شرب شهرهای کشور از منابع زیرزمینی تأمین می گردد و سالانه فاصله میان این منابع تآمین تا نقاط مصرف دورتر و دورتر می شود، لذا تدوین و اجرای مدیریت مصرف یا تقاضای آب متناسب با شرایط کشور ضرورتی اجتناب ناپذیر است. نظر باینکه هم اکنون در اغلب شهرهای کشور بیش از 30 درصد از آب تولیدی شرکت های آب و فاضلاب بصورت آب بدون درآمد می باشد و از آنجائی که جهت تأمین و توزیع این حجم آب هزینه های زیادی توسط شرکت ها صورت می گیرد و با توجه به چالش ها و تنگناهای منابع آب و نیز محدودیت منابع مالی این شرکت ها و با توجه به این مسئله که تنها کالای قابل عرضه آنها آب می باشد، می طلبد که در برنامه ای مدون و فراگیر طراحی و اجرای مدیریت مصرف آب در این شرکت ها مطالعه و در اولویت اجرا قرار گیرد. نظر به اینکه برنامه های مدیریت مصرف دارای آثار متنوع و گسترده ای می باشند، در این مطالعه مبانی طراحی و اجرای این برنامه ها را با مقوله هدر رفت و آب بدون درآمد به بحث خواهیم گذاشت.

کلیدواژه ها:

منابع آب ، آب بدون درآمد ، مدیریت مصرف آب ، طراحی و برنامه ریزی مدیریت مصرف