تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی ویژه روی سطح پایدار و ناپایدار و ماندگاری اثر آن بر تعادل عملکردی و ترس از سقوط در سالمندان

زمینه و اهداف: سالمندی امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است که بر تمامی جنبه های زیستی و روانی انسان تاثیر می گذارد. سالمندی صرفا گذر زمان نیست، بلکه بیشتر بروز جریان های بیولوژیکی است که در طول عمر رخ داده و منجر به کاهش تدریجی ظرفیت های فیزیولوژیکی می گرددکه این امر می تواند باعث افزایش ناتوانی، کاهش تعادل و افتادن شود؛ بنابراین، هدف این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی ویژه( تمرینات قدرتی و تعادلی و راه رفتن) بر تعادل عملکردی و ترس از سقوط در مردان سالمند است. مواد و روش ها : در این تحقیق 30 مرد سالمند در آسایشگاه سالمندان و معلولین شهر رشت در این تحقیق به صورت داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به سه گروه تمرینی سطح پایدار (10نفر)، سطح ناپایدار(10نفر) و گروه کنترل(10نفر) تقسیم شدند. شرکت کنندگان به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه تمرینات را انجام دادند، تمرینات سطح ناپایدار بر روی فوم اجرا شد. برای سنجش تعادل عملکردی از پرسش نامه عملکردی فولرتون و برای ارزیابی ترس از سقوط از پرسشنامه کارآمدی ، فرم بین المللی ( FES-I Fall Efficacy Scale International ) استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس مختلط و تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسات درون گروهی و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه بین گروهی و تحلیل واریانس مکرر برای بررسی اثر زمان نشان می دهد که تمرینات سطح پایدار و ناپایدار بر تعادل عملکردی و ترس ازسقوط سالمندان موثر بوده است (P<0.05).نتیجه گیری : تمرینات سطح پایدار و ناپایدار بر ترس از سقوط و تعادل عملکردی موثر بوده اما تمرینات سطح ناپایدار سطح معناداری و ماندگاری بیشتری را نشان داد.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، سطوح پایدار و ناپایدار ، تعادل عملکردی ، ترس از سقوط ، ماندگاری