سیستم نوین ترکیبی آکاردونی با فناوری نوین، برای میرا کردن امواج زلزله در سازه های موجود

تجارب زلزله های گذشته بخصوص بم نشان می دهد یکی از عواملی که باعث عملکرد نامناسب سازه ها در برابر بارهای جانبی، عدم داشتن شکل پذیری مناسب در سازه ها می باشد. برای کاهش نیروی زلزله در ساختمانها 4 روش شناخته شده است. در روش اول سبک سازی بعنوان راهکار مناسب می باشد می توان ابراز نمود هر چه وزن ساختمان کمتر باشد، نیروی زلزله کمتری بر سازه وارد می گردد. در روش دوم با افزایش سختی می توان مقاومت سازه را در برابر زلزله افزایش داد. مسلم است این روش از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشد. در روش سوم برای کاهش نیروی زلزله از جداکننده ها استفاده می گردد. این روش برای ساختمانهای متعارف در ایران مناسب نمی باشد زیرا بیشتر سازه ها در ایران دارای ارتفاع زیاد نبوده و صرف هزینه های زیاد برای آنها جایز نیست. در روش چهارم برای کاهش نیروی زلزله به سازه ها از افزایش میرائی استفاده می گردد. این روش بعنوان مناسبترین راه برای افزایش عملکرد مناسب سازه در برابر زلزله ارزیابی می گردد. در بیشتر سازه های فلزی در زلزله های اخیر عملکرد بادبند بسیار نامناسب بوده است. فناوری نوین ارائه شده در این مقاله با توجه به اینکه دارای عملکرد آکاردونی بوده و در وسط بادبندها نصب می گردد، بادبند را شکل پذیر نموده و ارتعاش زلزله را با تبدیل به حرکتهای در بین اعضاء مختلف از طریق اصطحکاکی انرژی زلزله مستهلک می گردد. از این رو این فناوری مناسب برای امور مقاوم سازی و بهینه سازی سازه ها می باشد. نتایج بررسی های آماری بر اساس برنامه SPSS17 نشان می دهد که تغییر مکان جانبی ایجاد شده و لنگر واژگونی طبق تست P-Value دارای اختلاف آماری معنی دار می باشد. در ارتباط با تغییر مکان نسبی طبقات و برش پایه اختلاف آماری بین گزینه استفاده از میراگر و بدون میراگر معنی دار نمی باشد.

کلیدواژه ها:

میراگر اصطکاکی ، کنترل سازه ، استهلاک ، آکاردئونی ، SPSS17