تخمین توزیع مکانی ضریب قابلیت انتقال (T) سفره آب زیرزمینی دشت قزوین

درصد قابل توجهی از زمین‌های کشاورزی دنیا از منابع آب زیرزمینی آبیاری می‌شوند. اندازه‌گیری ضریب قابلیت انتقال به منظور تعیین موقعیت و میزان آبدهی چاه حفاری، مورد نیاز بهره‌برداران منابع آب زیرزمینی است و هزینه بسیاری در بر دارد. در این تحقیق به منظور ارزیابی و تحلیل مکانی ضریب قابلیت انتقال به عنوان یکی از پارامترهای مهم بهره‌برداری از سفره‌های آب زیرزمینی، مقایسه روش‌های مختلف زمین آماری و تهیه نقشه توزیع ضریب قابلیت انتقال از داده‌های 240 چاه عمیق استفاده شده است. برای برآورد ضریب قابلیت انتقال در نقاط اندازه‌گیری نشده، از روش‌های کریجینگ و میانگین متحرک وزن‌دار در محیط نرم‌افزار GS 5.1 و همین طور جهت ترسیم نقشه توزیع ضریب قابلیت انتقال از نرم‌افزار GIS 9.2 استفاده شده است. در این رابطه جهت ارزیابی این دو روش از پارامترهای آماری MBE و MAE استفاده شد. نتایج نشان داد که روش کریجینگ ساده با ضریب همبستگی 93/0 و نیم تغییر نمای مدل کروی از دقت بالایی برای برآورد مقادیر ضریب قابلیت انتقال در نقاط فاقد اطلاعات برخوردار است. خطای برآورد (MBE) این روش 6/0 و انحراف آن (MBE) 04/0 متر مربع بر روز بدست آمده است. همچنین حدود 73 درصد از مساحت کل دشت، ضریب قابلیت انتقالش بیشتر از 500 متر مربع بر روز برآورد شد.

کلیدواژه ها:

ضریب قابلیت انتقال ، سفره آب زیرزمینی ، زمین آمار ، کریجینگ ، نیم تغییر نما