نقش پایداری اجتماعی در موفقیت طراحی زندان

امنیت دارای دو بعد اجتماعی و طبیعی است و امنیت گاهی با محدود نمودن شخص خاطی و یا از بین بردن فرصت های جرم حاصل می شود. زندان مکانی است که اشخاص از نظر فیزیکی، محدود و توقیف و معمولا از آزادی های شخصی محروم می شوند. زندان ها به طور قراردادی سازمان هایی هستند که بخشی از نظام قضایی یک کشور محسوب می شوند و به منظور اجرای کیفر حبس به عنوان یک مجازات قانونی که به صورت حکم از سوی دادگاه صادر شده است، بکار می روند. این درحالی است که در حال حاضر زندان ها به واسطه فضای نامناسب خود، به عنوان مکانی شناخته می شوند که زمینه های ارتکاب جرم را برای زندانی به هنگام خروج از زندان فراهم می نماید، بنابراین نیاز به ایجاد اقداماتی است که به عنوان مکملی برای طراحی فضاهای زندان به منظور دستیابی به نتایج مطلوب به کار گرفته شود. از اینرو می توان به بکارگیری اصول پایداری اجتماعی و الگوهای آن در طراحی زندان اشاره داشت. لذا مقاله حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی و جمع آوری اطلاعات در رابطه با زندان، پایداری اجتماعی و نقش آن در موفقیت طراحی زندان می پردازد و در نتیجه مطالعات خود به ارایه پیشنهاداتی در رابطه با پیاده سازی الگوهای پایداری اجتماعی در معماری زندان می پردازد که از جمله آنها می توان به مواردی مانند طراحی فضاهایی که امکان نظارت طبیعی را فراهم نماید، طراحی فضاهای جمعی و فردی مناسب، احترام به نیازها فیزیکی و روحی زندانی، ایجاد فضاهای سرگرمی و یادگیری مهارت، امکان ارتباط مثبت با خارج از فضای زندان، تسهیل در گرفتن ارتباط مثبت زندانیان با یکدیگر، ایجاد فرصت های متنوع برای فعالیت های گروهی(مانند کارگاه ها و غیره) و سایر فعالیت های مثبت در جهت ایجاد پایداری اجتماعی و بازپروری زندانیان اشاره داشت.

کلیدواژه ها:

امنیت ، زندان ، جرم ، پایداری اجتماعی ، بازپروری.