ارزیابی قوانین و مقررات فضای سبز با تاکید بر رضایتمندی شهروندان (مطالعه موردی : محلات پونک ، مهدیه و نوروزیان- شهر قزوین)

بخش گسترده ای از قوانین مدنی برای حفاظت از منافع عمومی در مقابل منافع فردی وضع شده است ، تامین منافع عمومی متضمن حفظ حیات شهری و گسترش تمدن مبتنی بر حقوق است ؛ این قوانین بیانگر تکالیف افراد در برابر جامعه است و همین معنا شهروند را از شهرنشین متمایز می سازد . یک شهروند دارای حقوق و تکالیف است. در این پژوهش ما به ارزیابی کارآیی قوانین و مقررات فضای سبز با استفا ده از مدل قانون خوب پرداختیم که مشخص شد قوانین فعلی کارآیی مطلوبی نداشته اند و جهت اصلاح باید با تصویب قوانین سختگیرانه و وضع جریمه های سنگین و همچنین ارائه روش های تشویقی برای مالکان باغات و اراضی نظیر انتقال حق انتفاع جهت حفاظت از فضای سبز کوشید . همچنین بعد از توزیع پرسشنامه بین شهروندان مشخص شد که شهروندان محدوده مورد مطالعه مهترین امکانات مورد نیاز برای پارک های موجود در محدوده را ، سرویس بهداشتی ، آب نما ، زمین بازی کودکان و آلاچیق دانسته اند و مهم ترین انتقادات شهروندان از کمبود درختان ، مبلمان شهری و نور مناسب برای شب بوده است . مهمترین هدف آنها از مراجعه به پارک ها نیز قدم زدن و بازی کودکان بوده است .

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، قوانین ، رضایتمندی ، منافع عمومی ، قانون خوب