ادیان و پیامبران در شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی مجموعه ای از معارف ارزنده ی بشری است دامنه این معارف آن چنان گسترده است که این اثر بزرگ را از زمره آثار هماسی محض فراتر برده و به دایره المعارفی وزین بدل کرده است ؛ که شامل بسیاری از عناصر تشکیل دهنده هویت ممتاز یک ایرانی مسلمان است که با خواندن آن خداشناس تر و بالمال خود شناس تر خواهد شد.فردوسی به عنوان یک شاعر شیعی توانسته اصول خاص آیین مسلمان و مکتب تشیع را که همان نبوت خاصه، امامت، ولایت علی ابن ابی طالب و فرزندان او و اعتقاد به قیامت را بیان کرده و آن ها را مبانی نظری کار خویش قرار داده و خواننده را به رعایت مبانی دینی خود فرا خواند . او علاوه بر این از ادیان دیگر نیز چون زرتشت، مسیحیت و... نیز از افرادی چون مزدک ومانی که به عنوان مصلح زمان خویش با مبارزات سیاسی خود در تحقق حق توده مردم بودند واقعیت دوران خود را منعکس می کند در این مقاله سعی شده است که به طور اجمال درباره پیامبران الهی که در شاهنامه آمده و نیز تعلیمات ادیان دیگر که با شاهنامه پیوند دارد و در جنبش های سیاسی آن روزگار دخالت داشته بحث شود.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، اشعار فردوسی ، دین ، پیامبران الهی ، زرتشت ، مزدک ، مانی.