تاثیر ایده پردازی در طراحی داخلی

ایده پردازی طراحی درواقع مجموعه مراحلی است که یک طراح به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه برای دست یافتن به راه حل مسئله طی می کند. در حقیقت آنچه مهمتر از خود طراحی است، فرآیند انجام آن است. چگونگی شکل گیری معماری مسئله ایست که سالها ذهن معماران و نظریهپردازان معماری را به خود جلب کرده است. چگونگی برقراری ارتباط و هماهنگی بین نیاز کارفرما، زیباییشناسی در معماری، ایستایی ساختمان، قوانین و مقررات ساختوساز، ابعاد روانشناسی پروژه و مولفه های بی شمار دیگر همواره یکی از دغدغه های معماران بوده، هست و خواهد بود. برخی نظریه پردازان طراحی معماری را از زاویه ای خاص و در یک حیطه دانشی محدود (مانند طراحی منظر، طراحی صنعتی، طراحی داخلی و ...) تعریف کرده اند اما برخی طراحی را به طور عام راه حل بهینه برای مجموعه ای از نیازهای واقعی در موقعیت خاص تعریف می کنند. در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا با بررسی این روند در طراحی داخلی (معماری داخلی) تا آنجا که ممکن است این مسیر پر چالش برای خوانندگان روشن تر گردد. گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای از طریق مطالعه مدارک مربوط به فرآیند طراحی و ثبت توضیحات معماران بوده است و از روش تحلیل محتوا سعی در تبیین مفهوم ایده پردازی داشته است. فرآیند حاصل از این تحقیق به این نتیجه دست یافته است که ایده، تفکر اولیه و غالب طرح بوده و استراتژی برخورد با آن است و ابزار طراحی در این مسیر راهگشای او خواهد بود اما با توجه به نظری بودن برخی موضوعات مانند روانشناسی شاید استفاده از قلم و کاغذ بهترین روش برای برخورد با پروژه های طراحی داخلی باشد.

کلیدواژه ها:

ایده پردازی ، معماری ، فرآیند طراحی ، طراحی داخلی