امنیتی کردن برنامه هسته ای ایران در دولت های بوش و اوباما

این نوشتار با بهره گیری از آرای مکتب کپنهاگ و مفهوم امنیتی کردن به عنوان چهارچوب نظری و با تکیه بر مفهومگفتار_ کنش به طور اخص به بررسی سیاست امنیتی کردن جمهوری اسلامی ایران و ابعاد کلامی و عملی این سیاست در عرصهتصمیم گیری سیاست خارجی ایالات متحده در بازه زمانی باد از یازدهم سپتامبر پرداخته است. بر اساس نظریه کپنهاگ تعریفهویتی بازیگران از یکدیگر یک برساخته اجتماعی و امری بین الاذهانی است. مفهوم امنیتی کردن مفهوم کانونی نظریه امنیتیکپنهاگ است که بر طبق آن مسایل بر حسب درجه حساسیت به سه دسته مسایل عادی، مسایل سیاسی و مسایل امنیتی تقسیممی شوند. بر اساس این نظریه، فرایند تعریف هویتی ابتدا با تعریف کلامی بازیگران از یکدیگر ساخته شده و سپس با اتخاذسیاست های امنیتی به صورت عملی جلوه گر می شود. بوش و اوباما هرکدام در دوره ریاست جمهوری چه سیاست امنیتی راسرلوح دستگاه سیاست خارجی قرار دادند و وجوه اشتراک و افتراق این دو رییس جمهور و جایگاه جمهوری اسلامی درسیاست خارجی این دولت ها کدم اند روند مواجهه این دو رییس جمهور با برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران چگونه بود پژوهش حاضر به این پرسش ها می پردازد.

کلیدواژه ها:

امنیتی کردن ، بوش ، اوباما ، تروریسم ، برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران