معرفی رویشگاه، فنولوژی، عوامل تخریب و ضرورت حفاظت و احیای Acacia albida Delile

آکاسیا (Acacia albida Delile) به صورت طبیعی در مناطقی از استان بوشهر به‎ویژه در حاشیه روستای رزم آباد، شهرستان دشتی، استان بوشهر رویش دارد. این گونه درختی مقاوم به گرما، خشکی و دارای قابلیت فراوان اکولوژیکی و اقتصادی است. این جنگل به دلیل نزدیکی به روستا، تحت تهدید عوامل تخریبی می‎باشد. پژوهش پیشرو، به شناخت رویشگاه، عوامل تخریب، تولید بذر به منظور تکثیر آن و ضرورت حفاظت آن پرداخته است. آکاسیا به‎صورت توده‎های متراکم، نیمه متراکم و تنک در منطقه حضور دارد. تجدید حیات آن از طریق غیرجنسی و ریشه جوش بوده و نهال‎های بذری خیلی نادر می باشد. از نظر فنولوژی آکاسیا آلبیدا از اوایل تیرماه تا اواسط مردادماه (تابستان) خزان می‎کند و از اواخر آبان ماه شروع به برگ دهی می‎نماید و از اواخر دی ماه تا اسفندماه، گلدهی مشاهده می‎شود. به دلیل سرمای دیررس اسفند و از بین رفتن گل ها، تولید میوه این گونه در دوره پژوهش، مشاهده نشد. تغییر کاربری رویشگاه آکاسیا به اراضی زراعی و باغی، چرای دام، خشکسالی های متوالی، قطع و ریشه‎کنی درختان، حفر چاه‎های کشاورزی در مجاورت رویشگاه و افت سطح ایستابی آب های زیرزمینی و آفات گیاهی از مهم ترین عوامل تخریب و تهدید رویشگاه می‎باشند. پایین رفتن آب و خارج شدن آب از دسترس درختان و کاهش آب سیلاب های فصلی ورودی رودخانه فصلی سنا از دیگر عوامل مهم و جدی تهدید و تخریب این رویشگاه می‎باشد. ذخیره نزولات آسمانی و بهره گیری از سیلاب رودخانه فصلی سنا توام با حفاظت و غنی سازی توده می‎تواند به پایداری و احیاء این جنگل طبیعی با ارزش کمک نمایند. انجام پژوهش‎های بیشتر در مورد علل عدم حضور این گونه در سایر مناطق ، روند سیر توالی و تواتر توده مورد تحقیق، تهیه بذر، تولید نهال و جنگل کاری این گونه پیشنهاد می­گردد.

کلیدواژه ها:

اکولوژی جنگل ، بذر ، جنگلکاری ، گونه های بومی ، توالی‎جنگل ، احیاء ، تجدید حیات