نقش «حالت» در شنیدن موسیقی و سماع نزد سهروردی

تقریبا کمتر حکیم و فیلسوفی را در طول تاریخ می توان سراغ گرفت که پیرامون موضوع موسیقی و سماع در آثار منظوم و منثور خود اشارات و عباراتی را نیاورده باشد. شهاب الدین سهروردی نیز به عنوان یکی از فلاسفه ی جهان اسلام، نگاه خاصی به موسیقی و سماع داشته است. او نیز همانند نوافلاطونیان نگاهی قدسی و آسمانی به موسیقی داشت و معتقد بود که صدای افلاک است که از طریق موسیقی بیان می گردد. همچنین او سماع را شور و هیجانی عارفانه و وسیله ای برای رفتن به سوی کمال و اوج گرفتن می دانست. او روح را همچون مرغی زندانی در قفس می دانست که برای رهایی از قفس به بالا و پایین می پرد، شاید راهی برای پرواز و رهایی پیدا کند. این نگاه به سماع در نوع خود کم نظیر است. برای این منظور، ابتدا با رهیافتی عرفانی و در پرتو آرای حکما و فلاسفه، سعی بر این است که از جنبه های گوناگون به بررسی جایگاه موسیقی و سماع از نظر سهروردی پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

هنر قدسی ، موسیقی ، سماع ، سهروردی ، رساله فی حاله الطفولیه