نقش خودمهارگری و هیجانطلبی در پیشبینی نگرش به روابط فرازناشویی در زنان دارای تجربه خیانت به همسر

خیانت به همسر یکی از آسیبهایی است که بسیاری از خانواده ها را به کام طلاق می کشاند. پژوهش حاضر با هدف نقش خودمهارگری و هیجانطلبی در پیشبینی نگرش به روابط فرازناشویی در زنان دارای تجربه خیانت به همسر انجام شد. ابن مطالعه از نوع پژوهشهای همبستگی است که با اهداف کاربردی انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه ۱۰۸ نفر از زنان دارای تجربه خیانت به همسر در شهر یزد انتخاب و به سوالات این پژوهش پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های هیجانطلبی جفری آرنت (۱۹۹۲)، خودمهارگری تانجی (۲۰۰۴) و نگرش به روابط فرازناشویی مارک واتلی (۲۰۰۶) بود که به صورت مجازی توزیع شد. داده ها با استفاده از همبستگی روش پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان و در سطح ۰/۰۵ تحلیل شد. نتایج نشان داد بین خودمهارگری و نگرش به روابط فرازناشویی رابطه منفی معنیدار (P<۰/۰۰۱) و بین هیجان طلبی و نگرش به روابط فرازناشویی رابطه مثبت معنیدار (P<۰/۰۰۱) وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که خودمهارگری و هیجان طلبی در پیشبینی نگرش به روابط فرازناشویی در زنان دارای تجربه خیانت به همسر نقش دارد .(P<۰/۰۰۱) این یافته ها لزوم مداخله در خودمهارگری و هیجان طلبی به عنوان عوامل موثر در بروز رفتارهای فرازناشویی را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

خودمهارگری ، هیجانطلبی ، نگرش به روابط فرازناشویی