اثر مقایسه ای روش های استخراج در ارزیابی قدرت آنتی اکسیدانی عصاره متانولی میوه ولیک قرمز

مطالعه حاضر شامل استفاده از روش های اولتراسوند و سوکسله به عنوان تیمارهای کمک کننده در استخراج ترکیبات فعال زیستی نظیر آنتی اکسیدان ها، از میوه ولیک قرمز می باشد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با دو آزمون 2 و 2 دی فنیل- 1- پیکریل هیدرازیل (DPPH ) و بتاکاروتن- لینولئیک اسید اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که درصد مهار رادیکال آزاد DPPH روش اولتراسوند در غلظت 900ppm با درصد مهار (39/453%) بیشترین مقدار را به خود اختصاص داده است، به طوری که آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ با درصد مهار (36/4%) با اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد بعد از آن قرار گرفته است. همچنین، در تمام غلظت ها درصد مهار روش سوکسله کمتر از روش اولتراسوند بوده و اختلاف معنی داری با آن دارد. در آزمون بی رنگ شدن بتاکاروتن، غلظت 500PPM عصاره، روش سوکسله با مقدار (2/09+73/57%) با آنتی اکسیدانی سنتزی TBHP (0/22+73/343%) از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشتند. در روش اولتراسوند غلظت 900ppm و مقدار (3/995+70/44%) با اختلاف معنی داری نسبت به آنتی اکسیدان سنتزی و غلظت 500ppm روش سوکسله قرار گرفت. در مجموع با استفاده از داده های به دست آمده می توان گفت که عصاره میوه ولیک قرمز از لحاظ خاصیت آنتی اکسیدانی خوب بوده و جایگزین مناسبی برای آنتی اکسیدان های سنتزی می باشد. همچنین داده ها نشان دادند که غلظت های مختلف عصاره نیز بر روی قدرت آنتی اکسیدانی مؤثر می باشند. در بین تیمارهای استخراج، روش الوتراسوند به دلیل افزایش راندمان و کیفیت، کاهش زمان و انرژی، نسبت به سوکسله که یک روش زماان بر با مصرف حلال بیشتر و دمای بالاتر است، ترجیح داده می شود.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، الوتراسوند ، سوکسله ، میوه ولیک قرمز ، بتاکاروتن- لینولئیک اسید ، DPPH