روش تدریس درس دین و زندگی متوسطه دوم

امروزه در حوزه تعلیم و تربیت و ارتقای کیفیت در فرآیند آموزش فراگیران، بحث روش های تدریس، بهبود و طراحی آموزشی، یکی از چالش های صاحب نظران و اندیشمندان این حوزه و معلمان محسوب می شود.

 این امر در درس دین و زندگی که یادگیری در آن با یک آفت و بیماری تحت عنوان روش حفظی که عملا فاقد هر نوع کارایی است، مبتلا می باشد، ضروری به نظر می رسد. روش تدریس فعال و مشارکتی که قدمت به کارگیری آن به قدمت آموزش و پرورش غیر رسمی می رسد و معلم در آن به جای انتقال اندیشه ها، آموختن اندیشیدن و روش دانستن را به فرآگیران می آموزد و با آن برای دانش آموزان نقش تشنه کننده را وجهه ی همت خود می سازد، نه نقش سیراب کننده، و شاگردان نیز از حالت تماشاگر خارج شده و نقش بازیگر را به خود می گیرند.

با اعمال این روش مفاهیم درس دین و زندگی در رشد قوه تفکر، خلاقیت، اعتماد به نفس، روحیه جستجو گری، تجزیه، تحلیل، استدلال، استنتاج، تشخیص و قضاوت موثر می افتد و نه تنها یافته ها و کشفیات در عمیق ترین سطوح یادگیری فراگیران نفوذ می نماید بلکه در طول زندگی، آنها را به صورت کاربردی به کار می برند.